Dertig jaar Cie de Koe: om te KOEsteren!
De lijvige publicatie Koe doet boek is een opeenvolging van monologen, dialogen, teksten, interventies, brieven, enfin geen leesboek in de gewone betekenis van het woord, maar eerder de weergave van onderlinge bijeenkomsten, discussies, beschouwingen, tegenspraken en bekentenissen. Kortom, een boek dat volledig de geest oproept waarin de Koe zich nu al dertig jaar toont. Met de prachtige foto’s er bij, beleef je dan ook via dat boek opnieuw de vele verwerkte gesprekken en de levensfilosofie die er achter zit, maar die je pas later hebt ontdekt.
Cie de Koe werd in 1989 opgericht door Peter Van den Eede en Bas Teeken, afgestudeerden van het Conservatorium Antwerpen, klas van Dora Van der Groen. Na enkele jaren werken met projectsubsidies werd het gezelschap dan toch gesubsidieerd, wat niet wil zeggen dat er overschot was, maar blijkbaar genoeg om het toch dertig jaar uit te houden, op zich al een hele prestatie voor een theatergezelschap in een land waar een beleidsbudget voor kunst, altijd aan de magere kant is.
Na korte tijd werd Cie de Koe, gewoon de Koe. Dat er in de voorbije dertig jaar nog wel veranderingen omtrent medewerkers en visies plaats vonden, hoeft geen verwondering. Theater maken betekent voor de Koe een inzicht trachten te geven in de voortdurende veranderingen die de mensheid ondergaat en die dan ook voortdurend in vraag worden gesteld. Stefaan Van Brabandt en Peter Van den Eede hebben ooit in een poging een profiel te schetsen van hun werk, de Koe omschreven als ‘een speleologisch onderzoek in de donkere spelonken van de menselijke ziel’.
Van de Koe mag je altijd un coup verwachten. ‘Je creëert je eigen gevangenis om er uit te kunnen ontsnappen’, verklaarde Peter Van den Eede aan Els Van Steenberghe (Knack, 17.06.2009) tien jaar geleden in een terugblik op 20 jaar de Koe. Er zijn wellicht geen onderwerpen meer die niet door de Koe ter sprake zijn gebracht. De Koe is dan ook ontstaan en gegroeid vanuit een opvatting dat een speler een scheppende en niet een uitvoerende kunstenaar is. De Koe speelt geen repertoire, maar schept een eigen repertoire, met eigen teksten op een eigen manier: ‘De personages moeten tot op de acteur worden uitgekleed’.
Koe doet boek is een unieke kans om al de twijfels die je als theaterloper hebt over theater maken en smaken, eens rustig op een rijtje te zetten en er over na te denken. Wat de makers van de Koe duidelijk willen maken is, dat je de realiteit rondom, beter ironisch bekijkt en dat je eigenlijk toevallig op de wereld staat. ‘Ik ben toevallig IK’, zegt Peter Handke (in Kaspar) en: ‘met het woordje IK is de miserie in de wereld gekomen’.
Info: www.dekoe.be www.hannibal.be
